สูตรมาตรฐานที่  168/2529
ชนิดสินค้า               เสื้อปักแขนยาว
ประกาศใช้ครั้งแรก       ตามประกาศกรมศุลกากรที่  44/2530    ลงวันที่   4    กันยายน   2530
ลำดับที่	ชนิดสินค้า/วัตถุดิบที่ใช้ในการผลิต		ขนาดเสื้อ (นิ้ว)		วัตถุดิบที่ใช้	หมายเหตุ
			รอบอก	ตัวยาว	ต่อสินค้า 1 ตัว
	เสื้อไม่มีปก				(หลา)
1	ผ้าทอ		32.0 - 42.0	20.0 - 23.0	70.224	ผ้าทอให้คืนอากรเป็น
				23.5 - 26.0	74.151	หลา โดยนำหน้ากว้าง
				26.5 - 30.0	79.002	ผ้า(นิ้ว) หารตัวเลขที่
			42.5 - 52.0	20.0 - 23.0	73.365	กำหนด
				23.5 - 26.0	77.477
				26.5 - 30.0	82.698
	เสื้อมีปก
1	ผ้าทอ		32.0 - 42.0	20.0 - 23.0	72.534
				23.5 - 26.0	76.692
				26.5 - 30.0	82.005
			42.5 - 52.0	20.0 - 23.0	76.368
				23.5 - 26.0	80.850
				26.5 - 30.0	86.394
	รายละเอียดและเงื่อนไขของสูตรมาตรฐาน มีดังนี้
1.	ให้ผู้ส่งออกแนบรายละเอียด ขนาดของเสื้อผ้าสำเร็จรูปที่ส่งออก (Size Specification) โดยระบุรายละเอียด
	ตามแบบฟอร์มที่กำหนด
2.	ให้ผู้ส่งออกสำแดงชนิดของสินค้าในใบขนสินค้าขาออกและใบแนบใบขนสินค้าขาออกให้ชัดเจน
3.	ให้ผู้ส่งออกสำแดงชนิดของผ้าทอ พร้อมหน้ากว้างของผ้าที่ใช้ในการผลิตในใบขนสินค้าขาออก และใบแนบ
	ใบขนสินค้าขาออกให้ชัดเจน
4.	ให้ผู้ส่งออกสำแดงชนิดของส่วนประกอบ และปริมาณที่ประสงค์จะขอคืนอากรไว้ในใบขนสินค้าขาออก และ
	ใบแนบใบขนสินค้าขาออกให้ชัดเจน
5.	เสื้อผ้าสำเร็จรูปที่ตัดเย็บโดยใช้ผ้าลายทาง (Stripe) หรือผ้าลายตา (Check) นั้น ถ้ามิได้ตัดเย็บแบบจัดลายแล้ว
	ให้ถือว่าปริมาณการใช้ผ้าเท่ากับที่ตัดเย็บโดยใช้ผ้าสีพื้น (Plain)
6.	รหัสวัตถุดิบของผ้าทอ และส่วนประกอบต่างๆ ของเสื้อผ้าสำเร็จรูปให้เป็นไปตามที่กองคืนอากรและส่งเสริม
	การส่งออกกำหนด
7.	ผ้าทอให้คืนอากรเป็นหลา โดยนำหน้ากว้างผ้า (นิ้ว) หารตัวเลขที่กำหนดในสูตรมาตราฐาน กรณีใบขนสินค้า
	ขาเข้าสำแดงหน้ากว้างของผ้าเป็นช่วงความกว้าง ให้ใช้หน้ากว้างสูงสุดในการคำนวณ
8.	กองวิเคราะห์สินค้าจะระบุชนิดของผ้าทอ ชนิดและปริมาณของส่วนประกอบที่ขอคืนอากรตามที่ใช้จริง และ
	ลักษณะการตัดเย็บว่าเป็นแบบจัดลายหรือไม่ในการรับรองสูตรการผลิต โดยพิจารณาจากตัวอย่าง