สูตรมาตรฐานที่  170/2529
ชนิดสินค้า               เสื้อกระโปรงชุดติดกันแขนยาว
ประกาศใช้ครั้งแรก       ตามประกาศกรมศุลกากรที่  44/2530    ลงวันที่   4    กันยายน   2530
ลำดับที่	วัตถุดิบที่ใช้	ขนาดชุด (นิ้ว)			วัตถุดิบที่ใช้	หมายเหตุ
	ในการผลิต	รอบอก	รอบชายกระโปรง	ความยาวชุด	ต่อสินค้า 1 ตัว
					(หลา)
1	ผ้าทอ	26.0 - 35.0	40.0 - 60.0	30.0 - 32.0	77.154	ผ้าทอให้คืนอากรเป็น
				32.5 -35.0	79.926	หลา โดยนำหน้ากว้าง
				35.5 - 38.0	82.559	ผ้า(นิ้ว) หารตัวเลขที่
				38.5 - 42.0	88.011	กำหนด
		35.5 - 46.0	40.0 - 60.0	35.0 - 38.0	99.699
				38.5 - 42.0	104.134
				42.5 - 46.0	109.540
				46.5 - 50.0	115.500
			60.5 - 80.0	35.0 - 38.0	113.097
				38.5 - 42.0	118.734
				42.5 - 46.0	124.740
				46.5 - 50.0	131.161
				50.5 - 53.0	138.276
				53.5 - 56.0	145.530
				56.5 - 60.0	154.446
				60.5 - 63.0	162.115
	รายละเอียดและเงื่อนไขของสูตรมาตรฐาน มีดังนี้
1.	ให้ผู้ส่งออกแนบรายละเอียด ขนาดของเสื้อผ้าสำเร็จรูปที่ส่งออก (Size Specification) โดยระบุรายละเอียด
	ตามแบบฟอร์มที่กำหนด
2.	ให้ผู้ส่งออกสำแดงชนิดของสินค้าในใบขนสินค้าขาออกและใบแนบใบขนสินค้าขาออกให้ชัดเจน
3.	ให้ผู้ส่งออกสำแดงชนิดของผ้าทอ พร้อมหน้ากว้างของผ้าที่ใช้ในการผลิตในใบขนสินค้าขาออก และใบแนบ
	ใบขนสินค้าขาออกให้ชัดเจน
4.	ให้ผู้ส่งออกสำแดงชนิดของส่วนประกอบ และปริมาณที่ประสงค์จะขอคืนอากรไว้ในใบขนสินค้าขาออก และ
	ใบแนบใบขนสินค้าขาออกให้ชัดเจน
5.	เสื้อผ้าสำเร็จรูปที่ตัดเย็บโดยใช้ผ้าลายทาง (Stripe) หรือผ้าลายตา (Check) นั้น ถ้ามิได้ตัดเย็บแบบจัดลายแล้ว
	ให้ถือว่าปริมาณการใช้ผ้าเท่ากับที่ตัดเย็บโดยใช้ผ้าสีพื้น (Plain)
6.	รหัสวัตถุดิบของผ้าทอ และส่วนประกอบต่างๆ ของเสื้อผ้าสำเร็จรูปให้เป็นไปตามที่กองคืนอากรและส่งเสริม
	การส่งออกกำหนด
7.	ผ้าทอให้คืนอากรเป็นหลา โดยนำหน้ากว้างผ้า (นิ้ว) หารตัวเลขที่กำหนดในสูตรมาตราฐาน กรณีใบขนสินค้า
	ขาเข้าสำแดงหน้ากว้างของผ้าเป็นช่วงความกว้าง ให้ใช้หน้ากว้างสูงสุดในการคำนวณ
8.	กองวิเคราะห์สินค้าจะระบุชนิดของผ้าทอ ชนิดและปริมาณของส่วนประกอบที่ขอคืนอากรตามที่ใช้จริง และ
	ลักษณะการตัดเย็บว่าเป็นแบบจัดลายหรือไม่ในการรับรองสูตรการผลิต โดยพิจารณาจากตัวอย่าง